شاید شما هم این جمله را بسیار شنیده باشید که خنداندن ایرانی ها کار دشواری است، آیا این موضوع حکایت از شاد نبودن مردم جامعه دارد؟

شبکه ایران: بسیاری از کارشناسان اجتماعی بر این باورند که جامعه ایرانی از نبود بسترها و زمینه های لازم برای ابراز شادمانی به شکل جمعی و عمومی رنج می برد. به عبارت دیگر در جامعه شیوه های شناخته شده و متعارف کمتری برای شادمانی های همگانی وجود دارد.

این در حالی است که شاد بودن یکی از شاخصه های زندگی مطلوب در جامعه به شمار می رود و هر قدر ملتی شادتر باشد، مطمئناً احساس رفاه بیشتری دارد. به اعتقاد کارشناسان، در این نوع جوامع افراد معمولاً نگرشی خوشبینانه نسبت به زندگی و امور پیرامون خود و جامعه دارند.

جامعه شاد چه ویژگی هایی دارد؟

دکتر دوایی رواشناس و عضو هیات علمی دانشگاه شهید بهشتی در این باره می‌گوید: روانشناسان براین باورند که اگر افراد جامعه ای دارای چندین ویژگی باشند می توان به آن افراد و جامعه نسبت شاد بودن را داد.

دوایی در ادامه می افزاید: افراد شاد معمولا وقتی را برای خوش گذرانی و تفریح های سالم در نظر می گیرند، این دسته از افراد دارای شغلی هستند که از آن احساس رضایت دارند، ویژگی سوم آنها این است که دارای یک سرگرمی در زندگی خود هستند و زمانی را برای خاموش بودن ذهن خود در نظر می گیرند.

او در ادامه با بیان این مطلب که افراد شاد معمولا به کارهای مورد علاقه خود مانند امور هنری می پردازند می گوید: در یک جامعه شاد ورزش موضوعی فراگیر است و اکثر افراد حتما در طول روز یا هفته زمانی را برای ورزش کردن اختصاص می دهند.

به اعتقاد او در یک جامعه شاد آیین های مذهبی و ملی از سوی افراد جامعه پاس داشته می شود و افراد تمایل فراوانی برای شرکت در آیین های جمعی دارند حتی اگر این آیین ها سوگواری باشد.

دوایی همچنین می گوید: فرد شاد شخصی است که انتقال محبت و صمیمیت به دیگران را به تنهایی ترجیح می دهد.
شادی ژنتیکی هم هست

آرامی روانشناس شادی را هیجانی با زمینه ژنتیکی می داند و می گوید: همان گونه که ژن ها در بروز بیماری افسردگی و بسیاری از بیماری های روانی نقش دارند و احتمال بروز بیماری را در فرد تعیین می کنند تحقیقات نشان داده است که شادی نیز دارای زمینه وراثتی در افراد است به عنوان مثال اگر در یک خانواده پدر و مادر خانواده در شرایط بالاتری از شادی نسبت به دیگر افراد قرار داشته باشند به احتمال بسیار آن فرد نیز انسانی شاد خواهد بود.

آرامی در ادامه با اشاره به تاثیر خانواده در شاد بودن افراد می گوید: غیر از عامل وراثت عوامل محیطی نیز تاثیر بسیاری بر شاد بودن افراد دارند به عنوان مثال اگر خانواده که به عنوان اولین نهاد اجتماعی شناخته می شود دارای روابط اجتماعی گسترده بوده و دوستان بیشتری داشته باشد آن خانواده در پرورش فرزندان شاد موفق تر خواهد بود.

آرامی معتقد است: افرادی که از تحصیلات بالاتری نیز برخوردارند نسبت به دیگران شادترند، این دسته از افراد به دلیل این که می توانند از راه های متعددی برای رسیدن به اهداف خود بهره بگیرند کمتر در زندگی دچار تنش و اضطراب می شوند.

وی در ادامه گفته های خود به موضوع امید به زندگی اشاره می کند و می گوید: براساس گفته سازمان بهداشت جهانی سن امید به زندگی در ایران 69 سال است که این خود می تواند نشان دهنده میزان احساس شادی در یک جامعه باشد.

او در توضیح گفته های خود می افزاید: اگر چه سن امید به زندگی در کشور ما نسبت به همسایگانی چون پاکستان، افغانستان و عراق که دایم درگیر جنگ و مشکلات داخلی بوده اند بیشتر است اما نسبت به بسیاری از کشورهای اروپایی که از رشد تکنولوژ و اجتماعی بالاتری برخوردارند اصلا ایده آل نیست.

آرامی درباره این که آیا ما دارای جامعه ای شاد هستیم یا خیر می گوید: تحقیقات مستندی درباره این که آیا جامعه ما جامعه ای شاد است یا خیر وجود ندارد اما این جمله که از زبان بسیاری از ایرانی ها نیز شنیده می شود که خنداندن ایرانی ها کاری بسیار دشوار است نشان دهنده آن است که مردم ما آدم های شادی نیستند و هنوز موقعیت های شادی برایشان تعریف نشده است.

او می گوید: به طور کلی مردم ما یاد نگرفته اند که برای شاد بودن برنامه ریزی روزانه یا هفتگی داشته باشند، چرا که ما زمینه پذیرش شادی را نداریم و این موضوع نیز به این ویژگی ما بر می گردد که هنوز روحیه انتقاد پذیری در ما بالا نرفته است به همین خاطر با کوچکترین موضوعی واکنش های تندی نشان می دهیم و این موضوع در طول شبانه روز برای ما بسیار اتقاق می افتد.

آرامی در ادامه به موضوع دیگری اشاره می کند و می گوید شاید دلیل این که این روزها مردم کمتر شاد هستند به خاطر مسایل اقتصادی باشد.

او ادامه می دهد: پس از هدفمندی یارانه ها مسایل اقتصادی دغدغه بسیاری از مردم ما شده است و این موضوعی کاملا جدی است چرا که بسیاری از خانواده ها و افراد نگران این موضوع هستند که مبادا هزینه های بیشتری از در آمدشان به آنها تحمیل شود.

چرا لباس رنگی نمی پوشیم؟

شاید این سوال هم برای شما پیش آمده باشد که چرا اکثر ما ایرانی ها تمایلی به پوشیدن لباس هایی با رنگ های روشن نداریم؟ آیا این موضوع نشان دهنده آن است که ما واقعا از روحیه ای شاد برخوردار نیستیم؟

آرامی در این باره می گوید: متاسفانه در کشور این نگاه وجود دارد که افرادی که از تیپ های سنگینی استفاده می کنند از جایگاه اجتماعی بالاتری برخوردارند به عنوان مثال اکثر ما افرادی را که کت و شلوارهایی با رنگ تیره می پوشند افرادی می دانیم که از لحاظ اجتماعی و اقتصادی در موقعیت بالاتری برخوردارند.

او ادامه می دهد: باورهای غلط باعث بوجود آمدن رفتارهای غلط می شود، اگر چه در جامعه قانون مشخصی در مورد نحوه و انتخاب رنگ لباس ها وجود ندارد اما اکثر مردم به سمت انتخاب رنگی های تیره می روند.

شادی حقیقی چیست؟

باید پذیرفت که شادی و غم در زندگی اجتماعی انسانها، تأثیرات عمده ای دارد. متأسفانه گاه در جامعه امروزی ما بنا به تعبیرهای غلط و بدون استدلال، تفکر شادی متروک شده و علی رغم آنکه در فرهنگ دینی ما شادی و نشاط از آموزه‌های محکم و انکارناپذیر است، برخی به غلط اندوه و گوشه نشینی را جایگزین شادی و نشاط نموده‌اند تا جایی که آثار زیانبار آن هر روز بیشتر از پیش نمایان می شود.